قبل از اینکه سیستم یخچال امروزی اختراع شود، مردم غذاهایشان را با برف و یخ خنک نگه میداشتند. سردابها نخستین سوراخ هایی بودند که در زمین حفر میشدند. منظور از کلمه یخچال که امروزه استفاده میشود ، چنین حفرهای بوده است.
کارکرد یخچال ، گرفتن گرما از مواد غذایی در یک فضای بسته است تا دمای آنها را کاهش دهد که این کار را بوسیله عمل تبخیر مایع انجام میدهد و به این ترتیب گرما را جذب میکند. ماده سردکننده که در یخچال به کار می رود در دمای خیلی پایینی بخار و باعث میشود داخل یخچال به دمای انجماد برسد.
سرمایشی که با انبساط سریع گازها صورت میگیرد اساس کار یخچالهای امروزی است. در سال 1805 میلادی مخترع امریکایی به نام اولیور اوانز اولین یخچال را طراحی کرد، اما اولین یخچالی را که میتوانست مورد استفاده قرار بگیرد جاکوب پرکینز در سال 1834 اختراع کرد که در آن در چرخه تراکم، گاز اتر به کار میرفت. پزشک امریکایی جان گری در سال 1844 براساس طرح اولیور ایوانز یخچالی ساخت که یخ بسازد تا بتواند بیماران مبتلا به تب زرد خود را خنک کند.
مهندس آلمانی کارل ونلیندن فرآیند مایع کردن گاز در یخچال را در سال 1876 به نام خود ثبت کرد که بخش اصلی فناوری به کار رفته در یخچال است. در یخچالهای اواخر سالهای 1800 میلادی تا 1929 گازهای سمی آمونیاک، متیلکلرید و دیاکسید گوگرد برای مایع خنککننده به کار گرفته میشدند.
نشت متیل کلرید در سالهای 1920 چندین حادثه مهلک آفرید و شرکت های امریکایی را بر آن داشت که تحقیقات مشترکی برای یافتن روشی کمخطرتر جهت سرد کردن مواد غذایی آغاز کنند.
تلاشهای آنها به کشف گاز فرئون دار منجر شد که این یخچال ها به یکی از لوازم اصلی آشپزخانه تبدیل شدند. چند دهه طول کشید تا مردم فهمیدند کلروفلوروکربنها هم لایه ازن کره زمین را دچار مشکل میکنند.